Eind juni zat ik in de stoel van de kapper, voor mijn vier-tot-zes-wekelijkse uitgroei bijwerk behandeling. Het is altijd een fijn moment vind ik: pure me time. Want zeg nou zelf: er zijn vervelendere dingen te bedenken dan minstens een uur aan een lange leestafel met de nieuwste tijdschriften te moeten zitten terwijl je wordt voorzien van bakkies koffie en glazen thee met een hoofdmassage in het vooruitzicht.
Zo ook deze keer. Niks aan de hand. We hadden de ‘ga je nog op vakantie, wat een weer buiten en goh het is wat hé, van die whoever hot of not is in sterrenland op dat moment praatjes’ uitgewisseld en ik zat een beetje weg te dromen terwijl de kapster mijn haar droog blies nadat ze de ingetrokken verf er uit gewassen had. Ze zette de föhn ineens uit en keek me bezorgd aan via de spiegel. “Hee euh, wist jij dat je kale plekken hebt op je hoofd?” Ik keek verschrikt op in de spiegel, staarde mezelf aan en weer naar de kapster die mijn reactie afwachtte. Wat? Kale plekken?
Ik volgde fronsend de hand van de kapster in de spiegel. Ze schoof een nog half natte haarlok opzij en ik schrok me wezenloos want inderdaad, daar zat ‘ie: een ronde, kale plek met de doorsnede van minstens een twee euromunt. What the…
“En hier”, vervolgde ze en met haar vingers schoof ze nog een pluk opzij, iets meer achterop mijn hoofd. Een wat kleinere kale ronde plek werd zichtbaar. Er ging van alles door me heen. Hoe kwam dit? Te agressieve haarverf? Had ik te hard geborsteld? Was ik ergens aan blijven haken? Heb ik een enge ziekte onder de leden? What the? We keken elkaar weer aan. “Het is vast niks, maar laat hier toch maar even door een dokter naar kijken”, gaf ze me mee en probeerde me gerust te stellen. Zinloos: want de rest van de behandeling zat ik verslagen in de stoel en haalde me van alles in mijn hoofd. Mijn hoofd met twee kalen plekken, that is.
Zodra ik de salon verliet, pakte ik mijn mobiel tevoorschijn en belde op straat direct naar mijn huisarts. Ik maakte duidelijk dat ik me kapot geschrokken was en zo snel mogelijk langs wilde komen. Gelukkig was er de volgende ochtend vroeg nog een gaatje. Die middag googlede ik me suf en werd redelijk gerustgesteld: zo te lezen kon het erfelijk zijn (is voor zover ik kan nagaan uit te sluiten), wordt het aangewakkerd door stress of is het gewoon domme pech. De huisarts bevestigde dit de ochtend erna: het was waarschijnlijk te linken aan mijn nogal bewogen afgelopen half jaar waarin ik me in een emotionele achtbaan bevond: ik verloor mijn moeder en zo’n beetje tegelijkertijd werd mijn verkering een serieuze relatie.
Het slechte nieuws was dat ik er rekening mee moest houden dat het haar niet meer terug ging groeien. De plekken waren volledig kaal en er waren geen nieuwe groeiende haartjes te zien: de haartjes die er zaten waren met haarzakje en al verdwenen.
Het kan erger worden en je kunt al je haar verliezen, kreeg ik ook te horen. Als ik wilde kon ik een verwijsbrief krijgen voor een specialist, maar dat zou meer voor mijn eigen gemoedsrust zijn. De huisarts verzekerde me dat dit Alopecia Areata was. Ik was die term al meerdere malen tegengekomen tijdens mijn zoektocht op Google. Ik kreeg een zalfje mee dat ik dagelijks op de kale plekken moest smeren. De kans dat het iets uithaalde was gering, maar ik kon het proberen. Met het tubetje dat ik erna ophaalde bij de apotheek ging ik weer naar huis. Dit is nu twee maanden geleden en de situatie is gelukkig onveranderd. Gelukkig: want natuurlijk is het balen dat er geen nieuwe haargroei is ontstaan op de twee kale plekken.
De grootste kale plek rond oktober 2016. Een iets kleinere zit wat meer achterop mijn hoofd.
Maar, het goede nieuws was: het is alles behalve levensbedreigend, het kan gewoon terug gaan groeien en ik moet me vooral niet te druk gaan maken. En dat probeer ik ook niet te doen, ook niet nu twee maanden na de ontdekking want:
- De kale plekken worden bedekt met mijn lange haar. Als je het niet weet, zie het niet. Heck, ik had het zelf niet eens gezien tot de kapster me er op wees.
- Er zijn geen nieuwe plekken bijgekomen. Als het bij deze twee blijft, kan ik daar prima mee leven.
Deze informatie las ik in de online patientenfolder:
In de meeste gevallen herstelt de haargroei spontaan binnen enkele maanden tot jaren. Dit betekent dat eigenlijk altijd het natuurlijke beloop zou kunnen worden afgewacht. Voor veel mensen is alopecia areata echter een beangstigende aandoening en is het moeilijk een afwachtende houding aan te nemen.
Ik probeer er vanuit te gaan en te beloven in dat mijn haar terug groeit of het tenminste hier bij blijft. Zoals bijvoorbeeld op deze pagina valt te lezen herstelt de haargroei zich spontaan bij 70% – 80% van de gevallen binnen enkele maanden tot een jaar. Ik merk dat ik het ook goed los kan laten en heb het in mijn omgeving ook maar een handjevol mensen verteld, wil geen onrust zaaien over iets dat maar zo klein en onschuldig kan blijven. Er zijn dagen dat ik er niet eens meer aan denk en schrikken doe ik niet meer wanneer ik in de spiegel de plekken bekijk. Dit alles zet me echter wel aan om (nog) gezonder te leven. En al zal het vast niet ermee te maken of enige invloed op hebben, het maakt het mijn voornemen om die al tijden geplande suikervrije periode (een week, een maand…langer?) in te lassen er nu echt er van te laten komen. En weer echt dagelijks dat uurtje te wandelen. Vitamines bij te slikken. Alles om er voor te zorgen dat het dáár in elk geval niet aan ligt.
Natuurlijk heb ik me suf gegoogled aan oplossingen. Rigoreuze zoals lichttherapie of imuuntherapie is niet aan de orde gezien de geringheid van de kaalheid, het zijn twee kleine plekjes die je zo op het eerste gezicht niet eens ziet met mijn lange haar. Wel ben ik iets dat minder ingrijpend is aan het proberen waarbij sommige mensen baat bij schijnen hebben en dat zijn twee producten van Lush: het Roots haarmasker en de New shampoo bar, waarvan New verwijst op nieuwe haargroei, of het stimuleren van de haargroei. Ik ben direct naar Lush gerend gegaan en heb deze producten gekocht. Oke, en een stuk zalig ruikende honingzeep *kuch* Lush addict *kuch*.
Bovenaan het haarsmasker Roots, een proefje oogcreme, een blok Honey I washed the kids zeep (OH MY GAWD DIT IS YUMMY) en een blokje Bohemian zeep, dat ik ook als proefje mee kreeg. Het ronde rode zeepje met kaneelstokje er in is de New Shampoo bar.
Ik merk helaas nog geen enkel verschil wat betreft de kale plekken, maar ik blijf deze producten gebruiken, al was het maar preventief. Het masker werkt heel verzorgend en de shampoo bar is fijn, het schuimt goed en het ruikt lekker. Ik had ook niet anders verwacht van Lush trouwens gezien mijn eerdere goeie ervaring met de producten daar, maar dat terzijde. Baad het niet, dan schaadt het niet en mijn haar (en neus en andere zintuigen) doe ik er sowieso een plezier mee.
Waarom ik dit allemaal deel? Ik wil op mijn blog niet alleen de leuke dingen laten zien: het is niet allemaal rainbows en unicorns en confetti en heerlijke zelfgebakken taartjes en ander lekkers. Ik heb ook bad days en tegenvallers. En vooral: wellicht komen er anderen op mijn blog door te zoeken naar deze haarziekte waar nog geen 100% effectief wondermiddel voor gevonden is: wellicht vinden zij steun of laten ze een tip of hun eigen ervaring hieronder achter bij de reacties. En hee, wie weet help ik zo toch een stukje mee aan wat meer bekendheid voor deze aandoening en haalt het een stukje taboe weg die huid- en haarziekten over het algemeen sowieso al over zich hebben.
Ik ben benieuwd, want dit is nog helemaal nieuw voor mij. Wil je er iets over kwijt? Doe dat vooral hieronder bij de reacties! Ik heb ze nog niet, maar wil mede voor mezelf om eventuele verandering/voortgang te zien foto’s maken van de plekken. Deze zal ik in de loop van de komende tijd hier plaatsen. En de titel is natuurlijk een knipoog naar de uitdrukking ‘geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt’. Laat duidelijk zijn er is geen haar op mijn hoofd die iemand voor het hoofd wil stoten! Afijn, je snapt het.
Wordt vervolgd! Edit: lees hier de update.
Dit artikel bevat zeep van Lush met honing en is niet vegan. Alle producten die geplaatst zijn na 1 april 2017 zijn 100% vegan.
Kijk hieronder voor nog meer artikelen over vegan beauty en verzorging!
7 reacties
Hoi! Ik heb ongeveer hetzelfde en kwam – al suf googelend, om dezelfde reden als jij destijds 😉 – terecht op je blog. Ik ben benieuwd hoe het nu is!
Groetjes, Len
10 oktober 2017 at 11:44Hi Len, dank voor je berichtje. Ik zet de link onderaan het bericht, goed idee zodat je het vervolg kunt lezen, die je op https://wateetjedanwel.nl/update-alopecia-areata/ kunt zien. Ik had hier helemaal niet bij stilgestaan. 🙂 Ik hoop dat je er iets aan hebt en dat het bij jou ook net zo positief verloopt als bij mij. Sterkte! Groetjes, Suzanne
10 oktober 2017 at 12:34Hallo, vandaag werd mij meegedeeld dat ik ook aan alopecia lijd, gisteren ontdekt na de douche vandaag vastgesteld door arts, ik heb lang haar en wilde je vragen of ik dit nog kan opsteken, deed ik elke dag,of is dit slecht, kan ik hier iets van medicatie innemen en hoe zit het met haarkleuringen en shampoo, ben nog steeds behoorlijk onder de indruk, moet over 2dagen Bellen voor resultaten van bloedonderzoek, groetjes Linda
24 maart 2020 at 20:43Hi Linda, dat is schrikken, ik wens je veel sterkte. Ik kan je geen antwoorden geven op deze vragen met zekerheid, zou ze zeker stellen aan je arts!
25 maart 2020 at 12:28hey Suzanne, ik ben Jeanine 47 jaar jong en heb deze week de diagnose van AA gekregen..ben er niet goed van. Heb één kaal plek op mijn hoofd van ongeveer een 2 Eurostuk. Ook ik heb me deze week suf gegoogled…voeding zou ook een invloed hebben op deze ziekte en zo kwam ik jou tegen. Fijn dat je dit deelt, het helpt mij en andere mensen. Super gewoon..ik ga je zeker volgen. Heel veel groetjes
19 september 2021 at 08:55Hi Jeanine, dank voor je bericht en leuk dat je Wat eet je dan wel hebt gevonden! Het is schrikken he, ineens zo’n kale plek. Bij mij is het inmiddels helemaal weer aangegroeid, ik ga duimen dat het voor jou ook zo zal gaan. Liefs!
20 september 2021 at 14:40Hoi hoi,
Hier ook AA ontdekt vandaag. Twee plekken ter grootte van een euro ongeveer. Tip voor mensen die hun uitgroei moeten verven: Kijk eens op de site van Louland. Hier worden goede tips gegeven mbt het haar verven met echte henna en dan met name hoe je welke kleur creëert.
Vraag aan jullie: Hoe groot is de kans op herstel en hoe groot is de kans op verergering? Ik ben 40+, als jeugdige wel plekjes op mijn hoofdhuid gehad (folliculitis) maar als volwassene vrij weinig. Geen medicatie. Wel astma en eczeem.
Als het vergergert, is dat dan met de week of de dag? Hoe in de gaten houden?
5 mei 2022 at 19:39