Bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker – Mijn verhaal (het vervolg)

Vorig jaar schreef ik dit artikel over mijn ervaring met de oproep voor het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker. Het artikel eindige met positief nieuws, maar helaas blijkt nu een jaar later dat dat een dooie mus was en berustte op een misverstand.

In een notendop

Iedere vrouw in Nederland krijgt rond haar dertigste verjaardag een brief thuisgestuurd met daarin een oproep voor het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker. Je gaat met die brief naar de huisarts waar een uitstrijkje wordt afgenomen. Blijkt alles in orde, mag je 5 wegblijven. Zit het niet goed, wordt het uitstrijkje herhaald. Is het dan weer afwijkend, wordt het lichaam een half jaar de tijd gegeven om onrustige en afwijkende cellen op te ruimen. Zijn die na dat half jaar nog steeds aanwezig, dan wordt je doorgestuurd naar het ziekenhuis voor verder onderzoek.

Van huisarts naar ziekenhuis

Toen ik 30 werd, was de uitslag van mijn uitstrijkje in orde en mocht ik vijf jaar wegblijven. Op mijn 35e bleek ik echter het HPV virus bij me te dragen. Het HPV virus is er in verschillende soorten en sommigen kunnen baarmoederhalskanker veroorzaken. Maar liefst 80% van de mensen loopt in zijn of haar leven het virus op. Ook waren er afwijkende cellen gevonden, die werden aangeduid met Pap 2, wat inhoudt: gering afwijkende cellen, waarschijnlijk tijdelijke verstoring. Het uitstrijkje werd herhaald, ik moest mijn lichaam een half jaar de tijd geven om het op te ruimen: helaas, ook daarna bleef de uitslag afwijkend. Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis waar ik ook daar werd onderzocht. Ik bleek inmiddels Pap 3a te hebben, wat gelijk staat aan: gering tot matig afwijkende en onrustige cellen.

Vijf jaar later

Dat was 5 jaar geleden. Ik bleef ieder half jaar afwijkende uitstrijkjes hebben, waardoor er werd besloten verder onderzoek te doen door middel van een kolposcopie. Daarbij wordt de baarmoedermond nauwkeurig bekeken met een microscoop. De baarmoedermond wordt natgemaakt met een azijnoplossing of jodium, waarbij afwijkende plekjes zichtbaar worden. Deze worden weggehaald en op kweek gezet. Voor de uitslag van dit onderzoek wordt gebruik gemaakt van de CIN indeling.

CIN is een afkorting van Cervicale Intra-epitheliale Neoplasie:

  • Geen CIN (=goed)
  • CIN 1 (lichte afwijking)
  • CIN 2 (matige afwijking)
  • CIN 3 (ernstige afwijking)

CIN 2 en 3 kunnen in de loop van 5 – 10 jaar baarmoederhalskanker worden. Daarom is het zo belangrijk om om de 5 jaar je opnieuw te laten onderzoeken.

Bij mij was de uitslag CIN 1. Nog geen reden tot paniek.

Vorig jaar moest ik weer voor controle voor een uitstrijkje. Die gaf weer een afwijkend beeld aan, waarop weer een kolposcopie volgde. De uitslag kreeg ik later telefonisch te horen. Ik schreef toen: twee weken geleden werd ik gebeld met de uitslag. Ik had me voorbereid op een gesprek waarin woorden als operatie en opname zouden vallen. Die woorden werden niet uitgesproken. Wel de woorden: ‘ik heb goed nieuws, er zijn helemaal geen afwijkingen meer gevonden!’. Ik stond versteld: wist ze dat zeker? Niet de verkeerde aan de lijn? Verwisseld, misschien? Nee. Het klopte echt: het zit goed. Het HPV is er nog wel, maar ik hoef pas over een jaar weer terug te komen omdat ze me wel in de gaten willen blijven houden.

Misverstand

Miscommunicatie. Ik heb nu een jaar lang gedacht dat ik verlost was van de afwijkende cellen. Dit bleek tijdens het voorgesprek van het uitstrijkje dat ik onlangs kreeg in het ziekenhuis. ‘We moeten nu toch echt nadenken over de volgende stap, je loopt hier nu al zo lang mee’, zoiets zei de arts. Ik begreep het niet. ‘Maar ik heb toch geen afwijkende cellen meer?’. Ja dus. Ik had het verkeerd begrepen: de uitslag aan de telefoon vorig jaar ging alleen over de op kweek gezette stukjes. Die onrustige cellen, die zaten nog gewoon lekker afwijkend te zijn in mijn baarmoedermond. Fijn.

Uitstrijkje en kolposcopie

Het uitstrijkje dat onlangs werd afgenomen bevestigde dat mijn lichaam de cellen niet uit zichzelf gaat opruimen, zoals bij de meeste vrouwen wel het geval is. Op advies van de arts werd er daarop weer een kolposcopie uitgevoerd. Er werden twee plekjes afgenomen die zichbaar afwijkend waren en deze werden op kweek gezet. Vorige week kreeg ik telefonisch de uitslag: die was van CIN 1 veranderd naar CIN 2. En zoals ik hierboven al schreef: CIN 2 en 3 kunnen in de loop van 5 – 10 jaar baarmoederhalskanker worden.

Advies: lisexcisie

In het voorgesprek met de arts die de kolposcopie uitvoerde werd me al aangeraden om nu toch echt over te gaan naar de volgende stap: een lisexcisie. Het is wel zo goed als zeker dat nu al deze jaren mijn lichaam de afwijkende cellen niet gaat opruimen en ik gevaar loop om straks geen keuze meer te hebben. Een lisexcisie is een ingreep die onder plaatselijke verdoving wordt uitgevoerd, waarbij een stuk van de baarmoederhals wordt weggenomen. Hierbij worden dan als het goed is de afwijkende cellen weggehaald.

Kleine ingreep

Ik zie er heel erg tegenop, vooral tegen de verdoving. Maar ik weet ook dat dit de beste weg is. De arts die ik nu had was hier heel duidelijk over en heeft me echt weten te overtuigen, want mijn eerste reactie was ‘nee, nog niet’. Binnenkort zal de ingreep worden uitgevoerd in het ziekenhuis en dan laat ik het me maar over me heen komen. Ergens is het wel een heel geruststellend idee dat ik er dan als het goed is vanaf ben. En de arts verzekerde me dat als ik de afgelopen onderzoeken (kolposcopie) heb doorstaan, dit niet veel erger zal zijn. Het is een kleine ingreep die ongeveer een kwartier duurt. En ik hoef niet onder narcose, daar ben ik heel blij om.

Ga!

De reden dat ik dit deel is, naast dat het fijn is om van me af te schrijven, hopelijk andere vrouwen in te laten zien hoe belangrijk is het is om gehoor te geven aan de oproep voor het onderzoek. Het gemene van het HPV virus en afwijkende en onrustige cellen is dat je er niets van merkt. Het speelt zich allemaal in je lichaam af zonder dat je het voelt, zonder dat je klachten hebt als rare afscheiding of wat dan ook. Je kunt er tegenwoordig trouwens ook voor kiezen om met een thuistest zelf te doen. Hoe dan ook: zorg dat je je laat onderzoeken!

Meer lezen?

Wil je meer lezen over HPV en afwijkingen aan de baarmoederhals? Klik dan door naar deze website.

Deel:
Vorig artikel Volgend artikel

17 reacties

  • Reply Jenn

    Heftig hoor, sterkte ermee!

    11 juli 2019 at 09:33
    • Reply Margriet van Rixoort

      heel veel sterkte morgen meis!

      22 juli 2019 at 20:46
  • Reply Judith

    Lieverd, door jouw vorige artikel heb je mij overtuigd om het uitstrijkje te laten doen. Dankjewel daarvoor. ???
    Wat vervelend voor jouw dat de cellen onrustig blijven. Gelukkig ben je er op tijd bij en is de ingreep voor een toekomstig doel. Ik wens je alle liefde, steun en sterkte toe. Liefs, xx

    11 juli 2019 at 11:26
    • Reply Sabine Vermeulen

      Oh ik voel dit wel goed ja. Ook ik had vorig jaar een pap 2, waarbij het uitstrijkje was genomen omdat ik een erg onrustige baarmoeder heb de afgelopen tijd. Werd gelijk na het zkh verwezen voor eenzelfde kolposcopie met hapjes. Zelfde uitslag ook en moest het inderdaad alsnog afwachten. Begin deze week een nieuw uitstrijkje laten maken bij het zkh, 1 Aug de uitslag. Mijn gevoel zegt dat het zeker nog niet goed zit daar, dus het wachten is ruk. Ik kan me heel goed indenken dat je opziet tegen de ingreep, het is zeker niet niks. Gelukkig is het wel snel voorbij en heb je vrij snel meer duidelijkheid. Ik duim voor je Suzanne!

      11 juli 2019 at 20:08
      • Reply Veerle

        Enkele weken na de geboorte van onze zoon werd pap4 vastgesteld (23 jaar geleden). Mijn baarmoederhalsmond is toen operatief flink ingekort. Maar daarmee was toen ook alles weg en is nooit meer teruggekomen. Dus houd de moed erin, ze kunnen tegenwoordig zoveel meer. Dat gaat goedkomen, heb vertrouwen!

        11 juli 2019 at 21:19
    • Reply Sandra Tuinenburg

      Heftig zeg, en wel zeer verstandig dat er word ingegrepen! Ik wens je sterkte xxx

      22 juli 2019 at 16:59
  • Reply Eveline

    Pff jeetje. Wat een intens proces. Heel veel sterkte en liefde voor jezelf. Je zet me aan na te gaan wanneer mijn laatsre uitstrijkje was. Dank voor het delen. Veel liefde!

    11 juli 2019 at 11:47
  • Reply Kirsten

    Niks aan, maar beter het weg te laten halen, als het wel te laat is, denk je had ik maar! Het valt echt mee, nee het is niet prettig, maar vond denk ik het ergste om zo naakt voor meerdere mensen te liggen en de geur van het branden. De verdoving doet zijn werk verder wel. Zet hem op ?? You can do it!! En hopelijk ben je erna van af! Liefs

    11 juli 2019 at 12:00
  • Reply Caitlin

    Heel veel sterkte! Je kunt het en daarna ben je er hopelijk vanaf! Mede door jou verhaal zal ik mijn oproep zeker serieus nemen wanneer ik hem krijg! X

    11 juli 2019 at 13:04
  • Reply carola

    ooooh stelt zo niks voor
    je moet hoesten als ze de verdoving doen en dan voel je er niks van
    verdoving bij de tandarts doet veel meer zeer

    goed dat je dit deelt heeeel belangrijk die uitstrijkjes!

    succes <3

    11 juli 2019 at 13:19
  • Reply Chrissie

    Heel veel sterkte meis. Het is inderdaad zo belangrijk. Dat er onrust is voel je niets van in principe. tenminste, ik toen ter tijd ook niet wat maakt dat de schrik er wel in zat. Hoop dat het mee gaat vallen en voor dat het beter wordt

    11 juli 2019 at 13:22
  • Reply Alette

    Sterkte ermee. Heel herkenbaar. Heb 2 jaar geleden een dagopname en narcose gehad. Het blijft een spannend iets. Als je niet onder narcose hoeft dan is het zo voorbij. Bij mij kon het niet anders. Het is zeker van belang om je uitstrijkje iedere 5 jaar te laten maken.

    11 juli 2019 at 17:36
  • Reply Marlies van Veen

    Ik heb dit ook gehad, maar kreeg na een afwijkende pap 3 al direct een lisexcisie , niet prettig maar wel goed te doen. De geur van brandend vlees – sorry – was voor mij als Vega niet prettig, dacht zeg het maar even, misschien is het inmiddels wel anders, dit is al 12 jaar geleden

    11 juli 2019 at 18:08
  • Reply Veerle

    Enkele weken na de geboorte van onze zoon werd pap4 vastgesteld (23 jaar geleden). Mijn baarmoederhalsmond is toen operatief flink ingekort. Maar daarmee was toen ook alles weg en is nooit meer teruggekomen. Dus houd de moed erin, ze kunnen tegenwoordig zoveel meer. Dat gaat goedkomen, heb vertrouwen!

    11 juli 2019 at 21:21
  • Reply Belinda

    Sterkte Suzanne! Er leve heel veel mensen met je mee zo te zien. X

    11 juli 2019 at 22:21
  • Reply Belinda

    Sterkte Suzanne! Er leven heel veel mensen met je mee zo te zien. X

    11 juli 2019 at 22:22
  • Reply Danielle

    Heel veel sterkte en vooral beterschap??

    11 juli 2019 at 22:22
  • reageer