Toen ik dit boek voor het eerst voorbij zag komen dacht ik meteen: dit moét ik lezen. “Ik moet nog even kijken of ik kan” is de titel en is een zin die ik al heel wat keren heb uitgesproken in mijn leven. Ik moet nog even kijken of ik kan staat wat mij betreft gelijk aan ‘de kans dat ik je uitnodiging aan neem en kom opdagen is ongeveer even groot als de kans dat ik mijn tanden in een stuk vlees ga zetten’. Pretty much nihil, dus. En dat heeft niets met jou te maken, maar met mij. Ik ben introvert. Yes. Je suis introvert. Daar heb ik ook niet om gevraagd: het is gewoon zo. Het hoe en waarom en veel meer valt allemaal te lezen in dit boek. In dit artikel lees je mijn review! 

De stille revolutie van de introverte mens
Liesbeth Smit vond het hoog tijd voor een Nederlands antwoord op de bestseller Stil (Quiet) van Susan McCain. Naast dat er nog niet een echt goed boek over het onderwerp introversie was, zit de Amerikaanse maatschappij dusdanig anders in elkaar, vooral qua opvoeding van kleine kinderen dat er hier mensen iets zouden hebben aan een Nederlandse kijk op de introverte mens. En dat ben ik helemaal eens met Liesbeth: ook bij mij staat Stil in de boekenkast, maar een echt goeie Nederlandse tegenhanger over het onderwerp ben ik nog niet eerder tegen gekomen.

Ik moet nog even kijken of ik kan
Toen ik de titel voorbij voor het eerst las voelde ik al direct een fijne golf van herkenning: het zou zo maar een uitspraak van mij kunnen zijn. Het is het nog niet direct nee-zeggen, maar een soort onder-voorbehoud-ik-kan-er-nog-onderuit-want-ik-heb-ook-geen-ja-gezegd-dus-misschien. Voor extroverten wellicht een vreemde en vooral tijdrovende gedachtegang (zeg gewoon ja of nee, wat doe je moeilijk), voor de introvert niets meer dan logische zelfbescherming.

Humor
Het boek bevat veel informatie. Het is echter op een prettige en vlotte manier geschreven met veel humor. Het is voor mij persoonlijk doordrenkt met herkenning, op veel pagina’s dacht ik tijdens het lezen ja! Dat doe ik ook! En ja! Dat is zo vervelend en lastig wanneer dit of dat of zus of zo gebeurd. En ja: waarom een introvert niet tot zijn/haar recht komt in een kantoortuin maar de kwaliteiten pas echt uit de verf komen wanneer je hem of haar de ruimte geeft. Ja! Duizend maal jaaaaaaaa. Laat me lekker met rust en ik kom zelf wel naar je toe of zeg iets uit mezelf, maar wanneer ik dat wil. Ik zie ineens een grote overeenkomst met de introverte mens en katten nu ik hierover nadenk.

Poll
Introverten zijn er meer dan je misschien zou denken. Het staat niet op het voorhoofd geschreven, je kunt het lang niet altijd aan de buitenkant zien. Maar liefst 1 op de 3 mensen heeft een introvert karakter. Er is geen standaard introvert en extravert. Wist je bijvoorbeeld dat Barack Obama introvert is? Zou je niet denken, toch? Net als dat ik dat niet zo snel had verwacht van Tom Hanks, Dolf Jansen en Sylvia Witteman. Ik hield een poll via Instagram van wateetjedanwel.nl en uit de paar honderd stemmen bleek dat het overgrote merendeel, maar liefst 82% zichzelf introvert noemt. Mag ik een high five?

Kijk niet zo boos en doe niet zo verlegen
Twee vast heel goedbedoelde adviezen die ik door de jaren heen al ontelbaar vaak heb gekregen. Nu ik 39 jaar ben weet ik sinds een paar jaar: ik ben niet raar en ik ben niet anders. Ik ben gewoon zo, introvert, een loner misschien: zo ben ik nou eenmaal gebakken. Veel ongelukkiger kun je mij niet maken door me op een feest te zetten of in een drukke kroeg: goed, met flink wat alcohol is het do-able  maar nuchter en vrijwillig? Geef mij maar een bank, boek en een kop koffie, in random order. En katten natuurlijk. En mijn vriend, die mij gelukkig accepteert als de introvert die ik ben. Oh enne: ik kijk niet boos, ik denk na. En ik ben niet verlegen, ik praat gewoon niet altijd zo veel.

Herkenning en jezelf (of een ander) beter begrijpen
Werkelijk alle kenmerken die ik dit boek worden genoemd, kan ik beamen. Yep, me. Yep, also me. Ja. Doe ik ook. Haha! Precies dit! Enzovoort. Je snapt: ga  dit boek kopen als je jezelf in de titel herkent, of in wat ik hier nu schrijf. Echt. Maar ook als je je vrouw/zoon/vriendin/andere geliefde in je leven hierin herkent: het boek zal je hen beter doen begrijpen. Er staan ook handige tips in en slimme comebacks op uitnodigingen waar je dus echt effe helemaal geen zin in/energie voor hebt. En misschien wel het allerbelangrijkste: introvert zijn is geen zwakte. Dat is iets dat ik lang van mezelf wel zo heb ervaren: ik vond extraverte mensen sterker, leuker, beter. Slaat nergens op weet ik nu. Dit boek heeft voor mij alleen nog maar meer benadrukt dat wij introverten net zo goed helemaal prima zijn. Er is niks mis met ons, integendeel!

Ik moet nog even kijken of ik kan is geschreven door Liesbet Smit en is zo populair, dat na het verschijnen vorige maand nu al de vierde druk in de winkel ligt. Als jij via deze link het boek bestelt (of iets anders bij Bol.com) dan krijg ik daar een klein percentage over. Ik ben je dankbaar: ik gebruik dat vervolgens weer voor wateetjedanwel.nl!