Vleesvervangers – smaken verschillen

Weinig lijkt zoveel discussie aan te wakkeren over het wel of niet eten van vlees. En dan vooral volgens welk etiketje je dat doet: lacto-vegetariër, ovo-vegetariër, flexi-vegetariër, vegan, raw-tariër of misschien kies jij er wel voor om fruit-tariër te zijn? Hoe dan ook: het wekt felle reacties en discussies op. Discussies waar ik me doorgaans niet in meng, want het lijkt me bij voorbaat zinloos en iets waar je niet uit gaat komen met iemand die zo lijnrecht tegenover jouw levenswijze staat. Maar na een week met 2 totaal tegenover elkaar staande reacties wilde ik er hier een stukje over schrijven. 

Drempelverlagend
Door de jaren heen heb ik gemerkt dat er twee groepen zijn, ongeacht of je nu vega of vegan bent: de groep die vleesvervangers die zo veel mogelijk lijken op ‘the real thing‘ en zelfs bijna precies zo heten waarderen én de groep die zich er heftig tegen verzet. Ik hoor bij de eerste groep. Ik juich de Vegetarische Slager en collega’s toe: wat is er nou drempelverlagender voor mensen om al dan niet part-time vlees te laten staan? Een vegetarische frikadel of kroket kan voor sommigen nét dat zetje zijn om het roer om te gooien. Je hoeft tegenwoordig als niet-vleeseter weinig meer te missen. Van gehakt tot schnitzel en van worstjes tot hamblokjes: het ligt allemaal in de supermarkt. Zelfs vegetarische biefstuk kun je tegenwoordig kopen, ik liep er tegenaan in de Aziatische supermarkt Amazing Oriental.

Het delen van vega ontdekkingen vind ik ontzettend leuk! Mijn stelling, pun intended:

LEVEN EN LATEN LEVEN

Met die vegetarische kroket in de schappen en die hamblokjes door de pasta gebeurt er toch iets wat we allemaal uiteindelijk willen als vega’s/vegans: er hoeven exact nul dieren het leven voor te laten! Of jij je nu prettig voelt met een zelfgemaakte rechtsgedraaide gecultureerde gefermenteerde hap óf je bent tevreden met wat de (bio)super aan producten biedt: dat doet er toch niet toe? Om iets een vega frikadel te noemen klinkt dat een stuk aantrekkelijker voor het overgrote deel van de mensen dan gekruide gedroogde sojastaven met geperste gerstvlokken. Voor mij wel in elk geval! En voor anderen weer niet: helemaal prima. Ik kan me ook goed indenken dat het voor sommigen juist een verschrikking is om te eten, juist omdát het in veel gevallen zo lijkt op het ‘eggie’.

Afijn, zo kreeg ik bijvoorbeeld deze reactie op mijn vegetarische biefstuk, die ik na het eten ervan beoordeelde met ‘smaakt lekker, maar de textuur is niet zoals ik me die herinner van de laatste keer dat ik een echte biefstuk at, al is dat alweer zo’n 28 jaar geleden’:

Vegan behoeft geen vleessmaak. Dan blijf je jezelf voor de gek houden.

Nu valt deze reactie heel erg mee, maar ik heb wel eens vijandige en vooral vingerwijzende en belerende comments gekregen. Ik denk dan alleen maar: hoe fijn is het dat we allemaal zelf de keuze kunnen maken? Laten we elkaar dan niet zo op veroordelen en vingers wijzen. Dat iemand bewust bezig probeert te zijn door wekelijks een meatless Monday in te lassen in het gezin en daarbij vegetarische kipnuggets op tafel zet: dat is toch iets om toe te juichen? Of dat de Mac een groentenburger op het menu heeft staan en je op het station terecht kunt voor een vega saucijzenbroodje – geweldig toch?

Radicaal
Ik weet nooit zo goed hoe te reageren op zulke reacties. Het zijn meningen. Net als ik die heb. Maar ook verwarrend: zo krijg ik ook wel eens het compleet tegenovergestelde te horen over mijn leefwijze. Vorige week kreeg ik dus onder andere bovenstaande (digitaal) te horen en in diezelfde week het commentaar dat ik wel heel radicaal ben geworden nu ik zelfs geen kaas meer eet met stremsel. Kortom: je doet het nooit goed. Kies ik uiteindelijk voor 100% vegan, zal dat inderdaad door een groep als radicaal gezien worden. Blijf ik zoals nu vegetariër (en voor zo’n 75% vegan) maar blijf ik dus ernaast zuivel en heel af en toe een eitje eten, is het nog niet goed. Kies ik voor vega vleesvervangers omdat ik niet op mijn tiende van de ene dag vegetariër werd omdat ik vlees niet meer lekker vond, integendeel. Omdat ik me besefte waar dat vlees van is gemaakt en dat het voor mij ineens een gezicht kreeg. Dáárom ben ik vegetariër. En ja, ik weet het: met veel zuivelindustrie is ook heel veel mis. Dat hoef je mij niet te vertellen.

Lacto-ovo-vegetariër
Dus, dat. Leven en laten leven, ieder zijn mening. Ik ben op dit moment volgens de hokjes een lacto-ovo-vegetariër en voel me daar goed bij. Ik ben in de afgelopen jaren steeds een stapje stricter geworden in mijn eigen tempo. Geen gelatine meer, dan ook geen producten met schellak meer, vervolgens bepaalde E-nummers uitsluiten en sinds een tijdje geen kaas met stremsel meer voor mij. Vegan is voor mij een jas die nog niet helemaal past, waar ik tijdens de afgelopen Vegan Challenge achter ben gekomen. Misschien blijft dat zo en misschien komt het er toch nog van. Dat is mijn keuze. Net als dat iedereen die heeft, gelukkig maar! De wereld kan al vijandig en grijs genoeg zijn zonder al dat veroordeel en vinger-gewijs over eetgewoontes. Ja toch, niet dan? 🙂 Wat mij betreft kunnen er niet genoeg vleesvervangers in de schappen liggen, hoe meer keus hoe meer potentiële vegetariërs/mensen die op die manier bereid staan vaker te kiezen voor een dagje zonder vlees.

Vegan Challenge
Tenslotte wil ik je nog even wijzen op die Vegan Challenge, waar ik de afgelopen keer voor het eerst aan meedeed. Een ontzettend goed initiatief dat ik aanmoedig: je wordt je, ongeacht of je al vegetarïer bent of niet je enorm bewust van je eetgedrag. Het is een uitdaging waarbij je pas echt merkt in hoeveel producten dierlijke ingrediënten zitten. Zo ‘mag’ je tijdens deze maand ook geen honing om maar iets te noemen. Benieuwd hoe het mij verging? Kijk dan hier of klik op onderstaande afbeelding.

En hoe zit het met jou? Heb je wel eens meegedaan met de Vegan Challenge of ga je die nu voor het eerst doen? En eet jij wel eens een vleesvervanger of zijn die niet aan jou besteed?

Deel:
Vorig artikel Volgend artikel

2 reacties

  • Reply Birgit

    Goed artikel! Ik begrijp nooit zo goed waarom mensen anderen veroordelen om wat ze eten. Het is inderdaad toch nooit goed, wat je ook doet. Iedereen denkt altijd maar met zijn of haar mening rond te moeten strooien, helemaal niet nodig. Ik ben geen vegetariër, maar ben me wel steeds meer bewust van mijn vleesconsumptie en ben die ook aan het minderen. Ik eet steeds vaker vleesvervangers, begin ook steeds meer vleesvervangers lekker te vinden (en ik ben nogal een moeilijke eter). Ik zal nooit helemaal vegetarisch gaan eten, omdat ik een stukje vlees op zijn tijd te lekker vind, en omdat ik ook genoeg vleesvervangers en groentesoorten gewoonweg vies vind, maar de keren dat ik vlees eet worden steeds minder, en dat geeft me ook al een goed gevoel.

    29 maart 2017 at 10:04
  • Reply Lindsey

    Leuk artikel! Mensen hebben tegenwoordig over alles maar een mening. Je moet doen wat goed voelt en binnen jouw kunnen ligt. Vind je het bijvoorbeeld teveel gedoe om vegan te eten? Dan doe je dat niet. Alle kleine beetjes helpen al. Iedereen moet eens wat liever zijn, voor elkaar én natuurlijk voor de dieren. Leef en laat leven!

    29 maart 2017 at 12:58
  • reageer