Hoe ouder je wordt, hoe minder je je wat aantrekt van wat anderen wel niet vinden. Is echt zo. Ik ben nu 38 en merk dat het me inderdáád steeds minder kan schelen of iemand me bijvoorbeeld nu wel of niet mag, of het met mijn leefwijze eens is of niet. Het zal ook te maken hebben met dingen die je mee maakt, zo heeft het I-dont-care-gehalte een flinke boost gekregen na het overlijden van mijn moeder. Puts things in perspective, zeg maar. Nu de temperaturen deze week ineens weer enorm stijgen en de blijheid daarover niet te ontwijken is op social media, vond ik dat een mooie aanleiding voor dit artikel. Want ik ben er niet blij mee, met dat ‘mooie’ weer. Integendeel. Raar, he? Misschien. Maar ik schaam me er niet meer voor, net als de andere dingen in dit lijstje.

Bron afbeelding: Weheartit

1. Ik heb geen rijbewijs
En dus geen auto. Op mijn achttiende verjaardag kreeg ik, of ik dat nou wilde of niet, rijlessen voor mijn verjaardag van mijn ouders. Ik had liever nieuwe kleren, maar mijn vader was onverbiddelijk: het is of rijlessen of niets voor je achttiende. Na een poosje liet ik me door een vriendin overhalen om het tenminste één keer te proberen. Een eerste rijles werd besproken maar op de ochtend dat het zou plaatsvinden werd de afspraak afgebeld: de rij-instructeur was betrokken bij een ongeluk. Ik zag dat als een teken (okay eerlijk: meer als een goed excuus) om het erbij te laten. Ik heb toen ik een jaar of vier, vijf was een heftig auto ongeluk meegemaakt op vakantie. Gelukkig kwamen ik en de rest van de inzittenden (mijn opa, oma en één van mijn broers) er goed vanaf, maar het had heel anders kunnen lopen. Wellicht ben ik daardoor bang: want dat is de reden dat ik nooit wilde gaan leren autorijden. Het lijkt me doodeng om een auto te besturen en zelfs fietsen vind ik eng. Maar ik red me prima met het openbaar vervoer en mijn vriend heeft wel een auto en rijbewijs. Maar goed, het levert wel vaak verbaasde reacties op van mensen. Je rijbewijs op zak hebben is toch iets wat ‘hoort’ in deze samenleving.

2. Ik hou niet van mooi weer
Mooi weer is voor mij koel weer. Ik ben dol op de herfst: de periode net na mijn verjaardag. Ik ben op 30 augustus jarig en ieder jaar ervaar ik het weer als een cadeautje dat dan de avonden ineens zo merkbaar eerder beginnen: steeds iets sneller donker. Heerlijk! Ik heb niks met de zomer en de zon, het staat voor mij gelijk aan drukkende warmte, smerige plakkerige zwetende mensen en ik hou niet van de oneindige lange zomeravonden waarop het maar niet donker lijkt te worden. Om nog maar te zwijgen van de muggen en wespen. Qua zon is de enige uit-zon-dering van mij die in Florida. Daar ben ik vaak op vakantie geweest en gek genoeg vind ik de zon daar wel geweldig. Maar dat is op vakantie en ook is het klimaat daar heel anders dan hier. Geen drukkende plakkerigheid!

3. Ik ben graag alleen
Heus, ik vind het leuk om af en toe iets te ondernemen in gezelschap. Maar ik ben ook graag alleen en heb bovengemiddeld veel alone time nodig. Vroeger kon ik me daar voor schamen en forceerde ik om vooral maar veel sociaal te zijn, maar ik heb alleen mezelf daarmee: ik vind het vaak uitputtend! Ik heb me erbij neergelegd dat ik gewoonweg het liefst in mijn uppie winkel, wandel en andere dingen solo doe. En volgens mij zouden best veel mensen dat stiekem zelf ook willen. Niets mis mee! Jammer dat er nog altijd een taboe op lijkt te liggen.

4. Ik hoef niet per se ieder jaar op vakantie
Veel mensen hebben de behoefte om twee of zelfs meer keer per jaar op vakantie te gaan. Naast dat ik niet begrijp hoe ze dat financieel doen, hoeft dat voor mij niet zo vaak. Nu is het ook wat lastiger met meerdere katten waarvan er één intensieve zorg nodig heeft, maar dan nog, het levert me vaak geschokte blikken op wanneer ik zeg niet op vakantie te gaan dit jaar. Echt, vakantie is leuk! Maar een jaartje overslaan: is no big deal, echt niet!

Foto door Moëne Photography

5. Ik eet geen vlees
En geen vis. Geen kip. Nee, ook geen eieren. Geen melk. Geen yoghurt, geen enkele zuivel. Nu ben ik pas sinds kort vegan, maar ook als vegetariër heb ik door de jaren heen me soms een beetje onbegrepen gevoeld. Op verjaardagen, op feestjes. In restaurants of gewoon tijdens gesprekken vermeed ik het onderwerp liever. Dat doe ik nu nog, maar ga er anders mee om wanneer het dan wel ter sprake komt: ik ben er trots op dat ik me aan mijn principes hou, dat ik verleidingen (kaas! softijs!) weersta en iets vol hou waar ik in geloof en me goed bij voel. En vind jij dat raar? Dan is dat jouw probleem, niet het mijne.

Wat eet je dan wel? Nou, deze lekkere fudge bijvoorbeeld. Afzien he?

Herkenbaar? Of zijn er andere dingen die jou jou maken maar waarbij je vaak in de minderheid blijkt te zijn? Ik lees het graag in de comments!